معنی دل فگار در لغت نامه دهخدا

دل افکار. دل فکار. دلریش. محزون. (آنندراج). ملول. غمگین. ماتم زده. متفکر. اندیشناک. (ناظم الاطباء). خسته دل. دلخسته. پریشان:، چنین است آیین این روزگار، گهی شاد دارد گهی دل فگار.، فردوسی.، اگر شاه ضحاک بدروزگار، به سوگند ما را کند دلفگار.، فردوسی (ملحقات شاهنامه).، راز دل هرکسی تو دانی، دانی که چگونه دلفگارم.، ناصرخسرو.، سخن بشنو از حجت وباز ره شو، اگر زو چه مستوحش و دلفگاری.، ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 427).، به فرّ آل پیغمبر شفا یافت، ز بیماری دل هردلفگاری.، ناصرخسرو.، کیوان گردست وما شکاریم همه، وندر کف آز دلفگاریم همه.، ناصرخسرو.، به لاله گفتم چون دلفگار گشتی گفت، دلم بسان دل تو ز خانه رفت فگار.، عمادی (از سندبادنامه ص 136).، با بخت سیه عتاب کردم، کز بس سیهیت دلفگارم.، خاقانی.، کجا آید سر من در شماری، چه برخیزد ز چون من دلفگاری.، نظامی.، که می گفت شوریدۀ دلفگار.، سعدی

معنی دل فگار در فرهنگ لغت هوشیار

دلریش، محزون، خسته دل، پریشان، متفکر، ماتم زده

معنی دل فگار در فرهنگ واژه مترادف متضاد

آزرده خاطر، تنگ دل، دل آزرده، دلریش، شکسته دل، غمناک، متضاد: دل زنده، دلشاد

معنی دل فگار - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی دل فگار در فرهنگ فارسی عمید

دل افگار، دل آزرده، آزرده دل، دل ریش، دل خسته، غمناک

دل فگار

فرهنگ فارسی عمید

دل فگار

لغت نامه دهخدا

دل فگار

فرهنگ لغت هوشیار

دل فگار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

دل آگاه

دانا و هوشیار، عاقل و دوراندیش

فرهنگ فارسی عمید

دل افگار

دل آزرده، آزرده دل، دل ریش، دل خسته، غمناک

فرهنگ فارسی عمید

دم نگار

تنفس نگار، دستگاهی که حرکات ریه ها را ثبت می کند، اسپیروگراف

فرهنگ فارسی عمید

دل آزار

کسی یا چیزی که مایۀ رنجش و آزردگی خاطر باشد، معشوق ستمگر

فرهنگ فارسی عمید

دلفگاری

(دِ فَ)

دل فگار بودن. ملالت. حزن. (ناظم الاطباء). خسته دلی. دلخستگی:
گر در دلت این مار جای گیرد
چون تو نبود کس به دلفگاری.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

دل سپار

(زَ)

دل سپارنده. سپارندۀ دل. که دل به معشوق سپارد:
من دل سپار و آن بت مه روی دلپذیر
کی جز به دل پذیر دهد دل سپار دل.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

دل فراخ

(دِ فَ)

با وسعت صدر. با سعۀ صدر. سخی. بلندنظر:
جوان شد حکیم ما جوانمرد و دلفراخ
یک پیرزن خرید به یک مشت سیم ماخ.
عسجدی.
، آنکه دلی پرفتوح دارد. آنکه دارای دلی بزرگ و عظیم است و استعداد کسب عوالم روحانی را دارد.
- دل فراخان، اولیأاﷲ. مردان کامل. (فرهنگ لغات و تعبیرات مثنوی) :
دل فراخان را بود دست فراخ
چشم کوران را عثار و سنگلاخ.
مولوی

لغت نامه دهخدا

دل افگار

(دِ اَ)

دل فگار. دل ریش. دل شکسته. (ناظم الاطباء). خسته دل. دل خسته. پریشان خاطر. دل گرفته. کاسف البال. مغموم. غمین. غمگین. مکمود. کمد. کامد. مهموم. افگار. مکروب:
نخستین به گل شادخوارت کند
پس آنگه دل افگار خارت کند.
فردوسی.
بدگوی او نژند و دل افگار و مستمند
بدخواه او اسیر و نگونسار و خاکسار.
فرخی.
دویم آنکه چون به خانه روی سلام مرا به مادر دل افگار من برسانی. (قصص الانبیاء ص 51).
رحیل آمدش هم در آن هفته پیش
دل افگار و سربسته و روی ریش.
سعدی.
برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر
وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد.
حافظ.
ناگشوده گل نقاب آهنگ رحلت ساز کرد
ناله کن بلبل که گلبانگ دل افگاران خوشست.
حافظ